WANNEER IS HET GOED?

Eigenlijk merk je vanzelf wanneer een relatie klopt. Of het nou met vrienden is of met familie. Je gevoel zegt dat het klopt. Echt meetbaar is het niet. Je kan geen grafiek bijhouden. Een gevoel is moeilijk onder woorden te brengen. Maar je kan weten wanneer het goed zit als je samen stil kan zijn. Of als de gesprekken juist bijzonder soepel verlopen en je nooit op zoek hoeft te gaan naar een onderwerp. Het zijn er echt bijzonder weinig en je mag jezelf gelukkig prijzen als je er al een hebt. Die chemie tussen mensen, en dan heb ik het niet over een romantische relatie, is zeldzaam.

Je komt er misschien maar een in je leven tegen en deze zullen ook altijd blijven. Iedereen die dit leest weet wat ik bedoel en zal bovenstaande ook beamen. Ik heb er zelf zo een. Het is er een van het tegenovergestelde geslacht zonder dat daar ook maar een greintje sex achtige chemie in zit. Het is super fijn om er een te hebben en ik gun het ook iedereen. Laatst zei ik tegen iemand het is een hele dierbare vriend. Maar normaal gesproken zeg je dat natuurlijk over iemand die is overleden. Raar eigenlijk. Waarom zou je dat woord alleen gebruiken bij iemand die is overleden? Dierbaar is dierbaar.

In romantische relaties is het helemaal snel duidelijk en ook wat overzichtelijker. Op het moment dat het er toch niet is dan is het zo. Je kan op je kop gaan staan, maar veel beter wordt het er niet van. Er zijn mensen die voor de buitenwereld of voor de kinderen bij elkaar blijven, zij zetten hun leven op pauze. En leven in een farce. Het is volkomen te begrijpen deze keuze, alleen is het een angstige keuze. Angst voor wat er komen gaat, voor het onbekende.